استصحاب تنجیزیاستصحاب تنجیزی به استصحاب حکم منجز، در مقابل استصحاب تعلیقی گفته می شود. استصحاب تنجیزی همان استصحاب مصطلح است. استصحاب تنجیزی حکم به بقای مستصحبِ منجَّز و غیر مشروط می باشد. ۱ - تعریفاستصحاب تنجیزی، مقابل استصحاب تعلیقی بوده و به استصحابی گفته می‌شود که مستصحب آن، حکمی منجز و غیر مشروط می‌باشد، مانند: استصحاب طهارت و حلیت خوردن انگور ، پس از تبدیل شدن به کشمش . معمولا مستصحب را در استصحاب تنجیزی، حکم غیر معلق می‌دانند، ولی بعضی اعتقاد دارند که استصحاب تنجیزی، و نیز استصحاب تعلیقی ، در احکام و موضوعات ، هر دو، جاری است. [۲]
تحریر المعالم، مشکینی، علی، ص۱۸۶.
[۳]
تحریر الاصول، زنجانی، میرزاباقر، ص۱۹۴.
[۷]
آراؤنا فی اصول الفقه، طباطبایی قمی، تقی، ج۳، ص۸۲.
[۱۰]
سیری کامل در اصول فقه، فاضل لنکرانی، محمد، ج۱۵، ص (۸۵-۱۶).
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۶۴، برگرفته از مقاله «استصحاب تنجیزی». فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۴۵۰. |